Düşünüyorum,ne yazsam??

Açıkçası son günlerde dilim kaşınmıyor değil yine çok konuşacak şey var.Ancak hangisini yazmak gerek,hangisine değinmek gerek açıkçası seçemiyorum..o kadar çok ki çünkü..Ülkenin durumu,bombalar arasında ölen çocuklar,kendi evinde korkarak yaşayan aileler,bunun yanında ise hala sevgililer günü planları yapan batılı tabirli bizler gibi..

Son zamanlarda rüyalarımda dahi beni rahat bırakmayan bu memleket halleri,masum çocukların çatışmalar arasında beyaz çaputlarla kaçışı,masum insanımızın kürt-türk çilesi adı altında dayanılmaz acılara maruz kalması benimde beynimi kemiriyor herkes gibi..Hepimizin birgün nasılsa ölüp gideceği bir dünyada neden bu kadar öldürme merakındayız halen anlamıyorum.Bilmediğimiz oyunların bilmediğimiz kahramanlarına inanıp nasıl bu kadar bölünebildiğimizi kavrayamıyorum.Bugün öldüreni tutanlar yada ölene acıyanlar gibi bi ayrımın olması bile beni sinir küpü ediyor.Tek gerçek vardır hayatta kardeşim.doğrular tektir.Senin öldürmekle alakalı bir savunman olamaz,olmamalı.İnsan hayatı belki hümanistçe gelecek  ama herşeyden,hele de sizin anlaşılmadık politik isteklerinizden çok daha önemli.

Hiçbir insan yarınını hayal edemeyecek kadar korkmaya,ölümü hissetmeye mecbur kalmamalıdır.Bunun ağırlığını hele de küçücük çocuklara yüklemenin vicdansızlığını insan denilen mahlukatlara yakıştıramıyorum açıkçası..Benim siyasetle alakalı sivri çıkışlarım nedeniyle fanatik bişeyciler beni hiç sevmediler(solcular,sağcılar,oncular,buncular)Ancak istedikleri kadar sevmesinler,ben bugün katliamlara alkış tutan bişeycileri de,bu ölümlere hakettiler diyen bilmemnecileri de anlamam anlayamam ve asla da anlamayacağım.Dünyanın barış diye bağıran ülkelerinin,yine barış adı altında çocuk kadın dinlemeden insanları katletmesini anlamadığım gibi.Herşey bi yana yine ağzımı tutamayacağım ama ismini hatılamadığım bir çocuk sapanla taş  atarken eylemde öldüğünde dünyayı ayağa kaldıranların,böyle acılı günlerde sevgililer günü postları atıyor olmasına çıldırıyorum.!Yine ekliyorum,her türlü kim olursa olsun,insanın yaşam hakkını böyle elinden alan herkese ve herşeye sonuna kadar karşıyım,burda insanın nerden ve kim olduğu beni ilgilendirmez.Beni ilgilendiren şey,insanlara bir tutarlığı dahi olmayan şeyler yüzünden yaşatılan acılar,korkular..Bu dünyanın neresinde olursa olsun buna tepkim bundan başka olamaz asla.

Bu konuya böylesi  dolu olmamın bir sebebi de birkaç gece önce gördüğüm o korkunç rüya.Siz dayanabiliyor musunuz bilmiyorum ama ben insanların özellikle de masum insanların korkmalarına,acı içinde olmalarına hele de savaş içinde kalmalarına dayanamıyorum.Rüyamda ise onların yaşadığı bir günü yaşadım diyebilirim.Bombalardan kaçtım,sığınak haline gelmiş evlerde ailemle saklandım ve her an ölebilecek olmanın korkusunu üzerimde hissettim.Gördüğüm en kötü rüyalardan biriydi evet ama özellikle ülkenin doğusunda yaşananlar öyle kazındı ki beynime artık kavusum haline geldi.Her ne olursa olsun insanlara böylesi ölüm korkusunu yaşatanlara ve buna normal bakanlara lanet ediyorum.Askerine siviline böylesi saçma sapan çıkarlar için acılar çektiren her türlü politikayı,rejimi,inancı kınıyorum..Rüyamda bitmeyen tek şey ailem ve kendim için yaşadığım ölüm korkusuydu ve inanın o kadar kötüydü ki bu his,halen beynimden silemiyorum.Bugün belki şu an da bile bu hisle uyuyan insanlar varsa,bu korkuyu yaşayan ve buna maruz kalan çocuklar varsa biz insanlığımızı sorgulamalıyız bir kez daha.Ne rejimleri ne inançları ne de ırkları anlayamam ben bu korkunun karşısında.Ve dünyadaki hiçbir insan bu acıyı bu korkuyu yaşamayı haketmiyor asla..

Şimdi siz de bi anlık o insanları o çocukları düşünün.Ölümün ve korkunun sizi nasıl saracağını bi an hissetmeye çalışın.İnanın beni o zaman anlayacaksınız.Masum insanlara bunları yaşatanları,bunu dünyadan saklayarak,bu acıları politikaya siyasete bağlayanları,öldürmeye ve ölmeye bu kadar basit bakan insanları lanetle kınıyorum.Çocuklarımız ve insanlarımız için,dünyanın heryerinde saçma sebeplerle savaşa ve ölüme maruz kalan insanlar için ve en acısı da bu hiçbir şey kazanamayacakken hayatınıi,sevdiklerini kaybeden bu insanlar için...Çok üzgünüm.Kendi adıma çok üzgünüm..,

Ve sizden de sadece bu konuda özveri istiyorum..Empati istiyorum..Hiçbir ırk yada ideoloji bir çocuğun hayatından kıymetli değildir..unutmayın..

Dünyanın daha güzel olduğu bir güne uyanmak için umutla bekliyorum..

Sevgiler..